Kto powinien wykonać test SIBO?

W 2020 roku eksperci American College of Gastroenterology (ACG) opublikowali wytyczne dotyczące diagnostyki i leczenia SIBO.

Zaleca się wykonanie wodorowego testu oddechowego z użyciem glukozy lub laktulozy w celu wykrycia/wykluczenia SIBO u osób:

• z nawracającymi lub przewlekłymi objawami (ból brzucha, wzdęcie, biegunka, zaparcie, dyskomfort w jamie brzusznej),
• z podejrzeniem zaburzeń motoryki jelit,
• u osób z zespołem jelita drażliwego (IBS)
• po wcześniejszej operacji w obrębie jamy brzusznej,

Ponadto sugeruje się wykonanie wodorowego testu oddechowego z użyciem glukozy lub laktulozy u osób z chorobami o udowodnionym związku z zaburzeniem mikrobioty jelitowej:

• chorobami autoimmunologicznymi (autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, chorobami zapalnymi jelit, chorobami reumatycznymi, toczniem układowym),
• otyłością, nadwagą, zaburzeniami metabolicznymi, miażdżycą, hiperglikemią i hiperinsulinemią,
• trądzikiem różowatym,
• niedoborem witaminy B12
• niedożywieniem, anemią, niedoborami innych witamin, zespołami złego wchłaniania
• przewlekłym zmęczeniem, zaburzeniami uwagi i nastroju.

Ważne jest dokładne rozpoznanie rodzaju zaburzeń mikrobioty jelita a więc wykonywanie testu wodorowo-metanowego. Wyróżniamy klika typów SIBO:

1. wodorowe, dla którego charakterystyczne jest występowanie biegunek
2. metanowe – z przewagą zaparć
3. siarkowodorowe –najczęściej występują zaparcia
4. mieszane – metan oraz wodór, gdy występują zarówno biegunki jak i zaparcia.

Wykonując wyłącznie test wodorowy nie jesteśmy w stanie postawić prawidłowego rozpoznania i wdrożyć właściwego leczenia, gdyż nie wiemy z czym mamy do czynienia.